Weer thuis

Vrijdagochtend nog een keer de IHOP bezocht voor een stevig ontbijt en daarna de huurauto teruggebracht naar Hertz. Ze hadden ons van tevoren gewaarschuwd ruim op tijd te zijn, omdat er vertraging mogelijk was bij de inlevering, maar het ging als een speer zodat we ruim op tijd op Hartford Jackson Airport in Atlanta waren. Niet overbodig overigens, want het uitprinten van de boarding-passes, waar geavanceerde machinerie voor aanwezig was, lukte van geen kanten, zelfs niet met professionele assistentie door een luchthavenbeambte. Wij hadden de avond tevoren al ingecheckt via internet waarbij wij de uitdrukkelijke instructie kregen de instapkaarten bij zo'n machine van NWA te doen. Toen hebben wij ons eerst van het kastje en vervolgens naar de muur laten sturen om ten slotte in de andere terminal bij een KLM-balie toch nog aan onze vereiste documenten te komen.
Om kwart voor 5 's middags stegen we op. De vlucht verliep goed, ondanks krijsende kinderen en een toch wat aanwezige spanning bij iedere turbulentie, omdat we nu eenmaal in een Airbus 330-200 over die oceaan vlogen. Aankomst op Schiphol om een uur of 7 zaterdagochtend, plaatselijke tijd.
Het was een zeer geslaagde vakantie. Alle lezers bedankt.

20e dag: Atlanta

Over het weer hebben we de laatste tijd beslist niet te klagen en ook vandaag belooft het weer een prachtige dag te worden. We zijn eerst met de auto een groot shoppingcenter gaan zoeken, dat we uiteindelijk niet gevonden hebben. Dat overkomt ons wel vaker, ondanks Tom Tom. De kaarten zijn immers nooit up-to-date. Geeft niet, want Atlanta downtown is hot. Daar MARTA (dat is de metro) genomen voor een halte van station Peachtree naar station Five Points, waar Underground Atlanta ligt: een stukje oud Atlanta, waar men zodanig viaducten door de straten heeft aangelegd op een hoogte van een meter of 4, dat het nu overdekte straten zijn geworden, die lijken onder de grond te liggen. Dit stukje historische stad, waar vele gezellige winkeltjes gevestigd zijn, blijft zo ook prachtig geconserveerd.
's Middag hebben we een tour door de International Headquarters van CNN gedaan. Dat is razend interessant. We werden grondig gecontroleerd, zoals op de luchthaven, maar dat is natuurlijk volkomen logisch. Helaas, maar ook begrijpelijk, mocht er niet gefotografeerd worden. Na de tour nog even gewacht tot een heftige onweersbui uitgeregend was en toen naar het hotel gegaan waar we gegeten hebben, omdat ik ineens geen zin meer had om te rijden. Omdat het na het eten een goede gewoonte van ons is om een stuk te wandelen en de condities daarvoor rond het hotel niet zo goed zijn, besloten we om naar onze hotelkamer op de 14e etage te lopen via het trappenhuis. Eigenlijk maar 12 etages, want de BG is hier de 1e etage, terwijl het getal 13 in de nummering helemaal is overgeslagen (na 12 komt 14, hoe bedoel je bijgelovig).

Dit was de laatste volledige vakantiedag; morgen (vrijdag) moet de auto op tijd bij Hertz terug zijn en moeten wij ons om een uur of twee 's middags op de luchthaven melden. Zaterdagochtend om ca. halfacht, na tien uur vliegen, moeten we dan landen op Schiphol.

De mijlenteller in de auto geeft aan, dat we 3.242 mijl gereden hebben, dat is ca. 5.200 km. Zoals gewoonlijk meer dan de tevoren geschatte 4.000 km. We hebben acht staten aangedaan: Georgia, South Carolina, Florida, Alabama, Mississippi, Louisiana, Tenessee en North Carolina.

Een vraag die ons elke vakantie in de VS bezighoudt is: wat doet men met de inhoud van de "doggy bags"? Bijna iedere Amerikaan eet in restaurants een groot deel van zijn eten niet op, logisch met zulke vaak ongenereerde hoeveelheden, maar laat het inpakken om mee te nemen. Ik kan me er geen voorstelling van maken dat ze een restant medium gebakken steak in de magnetron opwarmen voor zichzelf en zeker niet dat ze het aan de hond geven, want de honden zien er hier qua lijvigheid over het algemeen een stuk gezonder uit dan hun baasjes. Internet zegt er een heleboel over, onder andere dit, maar de vraag is daarmee nog niet bevredigend beantwoord...

Dag 20 en 21 worden - om de zaak fatsoenlijk af te ronden - in Capelle a.d. IJssel geschreven.

Het diepste metrostation van MARTA: Peachtree

Underground Atlanta. Kijk de Coca Cola-reclame uit 1921 mooi geconserveerd zijn gebleven.

Peachtree Street vanaf de hoek met de Andrew Young International Boulevard

Het CNN atrium in het gebouw van Turner, waar ook het Omni-hotel is gevestigd

Onderstaande foto, van de groep waar wij deel van uitmaakten bij Jack Daniel's een paar dagen geleden, was vanmorgen pas beschikbaar:

Karin naast de tour-host (links). Zoek de verschillen.

19e dag: terug naar Atlanta, Georgia

Het kringetje is rond. Vanmorgen zijn wij na het ontbijt in het hotel te Murphy, North Carolina, door het mooie glooiende groene landschap naar Atlanta, Georgia, gereden, waar wij voor de laatste twee nachten een hotel hebben op een paar mijl van het centrum. De metro blijkt daar niet te komen, maar dat is geen punt want parkeren in hartje Atlanta is geen probleem en kost slechts $ 10,-- per dag. (Als je goed uitkijkt lukt het voor $ 5,--, maar wij zien dat altijd te laat...)
Vanmiddag zijn we naar "The World of Coca Cola" geweest. Leerzaam, amusant en onderhoudend. Ook tientallen verschillende internationale smaken van verschillende Coke-merken geprobeerd. Toen we dreigden aan de vloer vastgekleefd te blijven zitten, hebben we de kuierlatten genomen en een wandelingetje door downtown gemaakt. Het was daar heet en benauwd. Het begon dan ook te regenen. In een overdekt foodcourt een kipsandwich met toebehoren gegeten van Chick-fil-A. Daarna bleek de zon weer te schijnen en hebben we een feestelijk en muzikaal Olympic Centennial Park bezocht. Morgen nog een hele dag Atlanta.

The World of Coca Cola (3x)

Klam Atlanta snakt naar waterpret (2x)

Olympic Centennial Park

18e dag: van Chattanooga naar Blue Ridge Mountains, NC

Een kalme dag vandaag; we zijn voor op het schema, dus even de natuur in: Murphy in North Carolina, in de Blue Ridge Mountains, aan de voet van de Smoky Mountains, in het land van de Cherokee-indianen. Daar is het goed toeven. Meren met helder water, stroomversnellingen, “white water rafting”, heel veel bos en bergen, groene bergen.

Eenmaal aangekomen in het hotel hier in Murphy de spullen uitgeladen en verder de natuur in gereden, naar Nantahala National Forest.

Het schaarse aantal foto’s dat we maakten is van de oogverblindende natuur hier en van een kerk in het plaatsje Murphy (en eentje nog van vanmorgen: de lobby van Chattanooga Choo Choo)

In Murphy dineerden wij ook, weer helemaal compleet, al deelden wij een toetje samen, omdat er niet veel ruimte meer was. Dit restaurant, Murphy’s Chophouse, verdient een groot compliment. Eindelijk wat meer Europese proporties, dus geen ongegeneerde hoeveelheden. Alle aandacht voor kwaliteit. De tonijn met wasabi en soya vooraf bijvoorbeeld was absolute top!

Morgen weer naar Atlanta, voor de laatste twee nachten.

Nog een keer Chattanooga

Natuur in het land van de Cherokees (3x)


Een best wel mooie kerk in Murphy

17e dag: van Nashville naar Chattanooga

's Lands wijs, 's lands eer. We wisten, dat het hier de gewoonte is de rekening voor het diner tijdens het hoofdgerecht te krijgen, maar dat je hier je hoofdgerechten soms krijgt opgediend terwijl je nog aan je voorgerecht bezig bent... Al die keren dat we in de VS waren hebben we dat nooit meegemaakt, in deze vakantie echter al twee keer. Iets typisch 'southern'? Dit ging dus over het eind van deze dag, over het - overigens smakelijke en zeer betaalbare diner in het "Gardens" Restaurant in Chattanooga Choo Choo, het legendarische treinstation, welk complex thans een zeer uitgebreid Holiday Inn hotel is.

Het is al laat. Aangekomen in Chattanooga merkten we dat het een uur later was. De tijdzones laten zich hier niet bepalen door de staatsgrenzen, maar lopen dwars door de staten heen.
De Neus is helemaal aan zijn trekken gekomen vandaag. In Lynchburg bezochten we de Jack Daniel's Distillery, niet alleen voor het oog, maar vooral voor de neus een genot; van het fermenteren via het houtskoolfilteren tot het bottelen, alles werd met volle teugen opgesnoven, tijdens een toer van ca. 5 kwartier. Daarna historisch Lynchburg bezocht, dat - hoe kan het anders - helemaal in het teken staat van Jack Daniel.

We willen nog twee nachten in Atanta zijn voordat we terugvliegen, dus we hebben een nachtje over. We rijden dus een stukje om en gaan morgen even de natuur in: de Blue Ridge Mountains.

Zo ontbijten we 's morgens meestal. Dan slaan we de lunch echter over...

Hier voelt hij zich thuis.

Historisch Lynchburg, Tennessee (2x)

De echte Chattanooga Choo Choo in het voormalig station Chattanooga, thans hotel

De hal van het station, thans lobby van het hotel

Pardon me, boy
Is that the Chattanooga choo choo?
Track twenty-nine
Boy, you can gimme a shine
I can afford
To board a Chattanooga choo choo
I've got my fare
And just a trifle to spare

You leave the Pennsylvania Station 'bout a quarter to four
Read a magazine and then you're in Baltimore
Dinner in the diner
Nothing could be finer
Than to have your ham an' eggs in Carolina

When you hear the whistle blowin' eight to the bar
Then you know that Tennessee is not very far
Shovel all the coal in
Gotta keep it rollin'
Woo, woo, Chattanooga there you are

There's gonna be
A certain party at the station
Satin and lace
I used to call "funny face"
She's gonna cry
Until I tell her that I'll never roam
So Chattanooga choo choo
Won't you choo-choo me home?
Chattanooga choo choo
Won't you choo-choo me home?

16e dag: Music Highway (Memphis naar Nashville)

Verderop in Union Ave te Memphis , waar Holiday Inn (ons overnachtingshotel) staat, is de legendarische SUN Studio gevestigd, waar meer dan een halve eeuw geleden artiesten als Jerry Lee Lewis, Carl Perkins, Johnny Cash e.v.a., hun platen opnamen en waar Elvis Presley werd ontdekt door de baas van de studio: Sam Phillips. Overigens is deze Sam dezelfde als de oprichter van de Holiday Inn hotelketen, waar wij altijd gebruik van maken. Wij gingen na het ontbijt naar de SUN Studio voor een tour en het was de moeite waard! een zeer bevlogen Rock'n'roll-meisje liet ons in 50 minuten alles zien en horen wat we moesten weten. De studio is nog in originele staat: de "gaatjesbord-tegels" van 57 jaar geleden zitten nog steeds tegen de muren en de plafonds en de originele opname-apparatuur (waaronder een prachtige single-track Ampex-machine) alsmede de microfoon waar de King zelf achter heeft staan zingen zijn er nog. Behalve als museum is de studio zelfs nog in gebruik voor het doel waarvoor hij destijds is neergezet. Bekende artiesten, zoals U2, hebben er nog niet lang geleden opnames in gemaakt. Het spreekt voor zich dat daarvoor wel modernere opname-apparatuur voor is gebruikt...

Vervolgens in ruim drie uur naar onze volgende plek gereden over de "Music-highway" zoals de Interstate 40 daar wordt genoemd: Nashville. Het behoeft geen uitleg, dat aan deze weg niets muzikaals is, behalve de twee steden die hij verbindt.
In Nashville, de stad van de Country & Western muziek, aten wij op 2nd Avenue in de bekende Wild Horse Saloon, met live muziek natuurlijk. Wij bestelden daar beiden een Tennessee Barbecue Combo.
Ten slotte maakten wij een wandeling over Broadway naar de rivier. In het lage deel van Broadway zijn de winkels, bars en de muziek. IJsje gegeten en terug naar het hotel.

Morgen naar Chattanooga.

SUN Studio aan de Union Ave, Memphis (Tennessee)

Interieur van de studio...

... met de originele, enig echte microfoon, yeah!

V.l.n.r. Jerry Lee Lewis, Carl Perkins, Elvis Presley en Johnny Cash in de studio in betere tijden

Broadway, Nashville (Tennessee)

Idem
Wild Horse Saloon

Nog net een glimp van de General Jackson raderboot in de Cumberland River

Lower Broad by night

15e dag: naar Memphis: Rock'n'Roll en Blues

Wat een dag. Vanmorgen het Waffle House willen uitproberen. Je zegt 'woffel' en niet 'weffel' hebben we geleerd. Ook geleerd dat het een trieste bedoening was daar en desondanks gelukkig vol, zodat we ongezien konden weglopen. Na een meer vertrouwd en bovendien gratis ontbijt in het hotel, met gemiddeld 70 MPH naar Memphis, Tennessee gereden, met natuurlijk enkele korte pauzes. Vlak onder Memphis ligt Graceland, daar waar Elvis woonde en nu een bezienswaardigheid. Wij zijn beslist geen Elvis-fans, al vinden we sommige muziek wel grappig (Karin haar favoriet: "I just can't help believing", om het gospelkoor, en de mijne "Cryin' in the Chapel", om het huilen en om de kapel), maar we vonden dat we helemaal moesten meedoen omdat we toch in de buurt waren. Bovendien zong hij o.i. nog beter dan Suzan Boyle doet. En geloof het of niet, er waren meer normale mensen zoals Karin. De lezers die principiele bezwaren hebben: sla de eerste 6 foto's dan over.
Na Graceland de laatste mijlen naar hartje Memphis, waar wij een hotel hebben vlak bij Beale Street, de place to be, de Bourbon Street van Memphis kun je wel zeggen. Wat een feest. Al die bandjes op straat, al die pure blues, heerlijk.
Overigens aten wij tussen ons hotel en Beale Street in: Texas de Brazil Churrascaria. Fantastisch. Wat een dag. Morgen gaan we naar Nashville.
Trouwens op de radio luisteren we naar Sirius. Dat is satellietradio dat je kunt bijbestellen bij je huurauto van Hertz. Doen we nooit, maar vorige week bleek dat het er in deze auto standaard in zit. In de VS heeft iedere plaats wel een een of meer redelijke gewone radiostations, maar die reiken vaak niet verder dan de plaats waar ze vandaan uitzenden en dan zoek je je dus een hoedje. Met Sirius echter geen storingen, op het hele westelijk halrond te horen en ca. 170 verschillende zenders (waaronder een Elvis-zender...)!

Tsja...

Lief, toch?

Ja, de salon in Elvis' huis

Elvis gameroom. Wie staan daar achter?

Elvis leeft? Vergeet het maar.

Zijn prive-jet 'Lisa Marie'

Karin krijgt lamsboutje in Texas de Brazil

Beale Street, Memphis (4x)

14e dag: van Alexandria, La, naar Vicksburg, Ms

Ontbeten bij IHOP. Wat dat is? Ook een begrip in de states, the International House of Pancakes... Lekkere pannenkoeken op zijn Amerikaans, Frans, e.a. (vandaar "international") met diverse stroopjes, waarvan de lekkerste zonder twijfel de authentieke maple syrup (ahornsiroop) is.
Daarna zetten wij koers naar Natchez, waarmee wij Louisiana vaarwel zegden en in de staat Mississippi belandden. Natchez heeft een glorieus verleden, als de oudste nederzetting aan de Mississippi en dat is aan de bouwwerken te zien. Hoogtepunt van het bezoek aan deze stad was het achthoekig paleisje op de Longwood Plantation. Alleen de basement is afgebouwd; daarna brak de burgeroorlog uit en vluchtten de bouwvakkers naar huis, bang voor de Yankees. Na de oorlog waren er geen slaven meer om de plantage draaiende te houden en was er dus geen geld meer om het paleisje af te bouwen...

Na Natchez naar Vicksburg. Ook oud en vol historie, maar een zooitje vergeleken bij Natchez. Vicksburg is een arme stad in een arme staat. Het geld is er niet om alles te renoveren en te onderhouden. Er wonen hoofdzakelijk arme kleurlingen in Vicksburg. Die zie je dan ook niet in Tony's Restaurant (steaks en seafood) waar wij vanavond heel goed dineerden. Een link naar Tony heb ik niet kunnen vinden op het internet.

Morgen reizen we naar Memphis in Tennessee.

De "Lady Luck" voor anker bij de tweelingbruggen over de Mississippi bij Natchez

Stanton Hall in Natchez

Het achtkantige huis op Longwood Plantation; noot afgebouwd

Vanaf de begane grond naar boven in het torentje gekeken van het Longwood Plantation huis

Raderboot in de Missisippi te Vicksburg

Historisch Vicksburg

De candyfabriek van Coca Cola-bottelaar Biedenharn, thans museum